| بررسی سفرنامه‌ی ناصرخسرو از نگاه گردشگری و سفر |
| کد مقاله : 1271-ITCS (R1) |
| نویسندگان |
|
علی‌محمد شاه‌سنی *1، فاطمه حسنی2 1عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سمنان 2کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه سمنان |
| چکیده مقاله |
| از روزگاران کهن تا به امروز همواره سفرنامه‌ها به‌عنوان متن‌هایی شناخته می‌شوند که بیشترین پیوند را با گردشگردی دارند و می‌توان سفرنامه‌ها را از دیدگاه گردشگری مورد پژوهش قرار داد. در سفرنامه‌ها گونه‌ای از گزارش به چشم می‌خورد، گزارشی که ریشه در جهان واقع دارد بنابراین با پژوهش پیرامون سفرنامه‌ها می‌توان درباره‌ی سبک زندگی، سبک معماری، فرهنگ و آداب و رسوم، سفر و گردشگری و مواردی از این دست آگاهی یافت. یکی از کهن‌ترین سفرنامه‌های فارسی، سفرنامه‌ی ناصرخسرو بلخی است که سفر هفت‌ساله‌ی وی را در برمی‌گیرد، این سفر با انگیزه‌ی مذهبی و تحول آغاز گردید. جایگاه برجسته‌ی ناصرخسرو در گستره‌ی زبان و ادبیات پارسی و باریک‌بینانه بودن سفرنامه‌ی وی ما را بر آن داشته تا در این پژوهش به بررسی و تحلیل این اثر ادبی از دیدگاه گردشگری بپردازیم و نگاه این حکیم خراسانی را به‌عنوان گردشگری اهل دانش مورد پژوهش قرار دهیم. نویسنده‌ی گردشگر ما در سفرنامه‌ی کم حجمش بسیار به ریزه‌کاری‌ها توجه دارد و در توصیفات از جزییات به کلیات می‌رود و نگاه مذهبی او در توصیفاتش پیرامون مساجد و بناهای مذهبی شهرها و پرداختن به معماری اسلامی بازتاب می‌کند. وصف مسافت شهرها، شرح آب و هوای هر منطقه و قیاس آن با خراسان، اشاره به باورهای مردم و... همه از مواردی‌اند که به اهمیت این اثر از نگاه گردشگری اشاره دارد. پژوهش پیش‌رو به‌شیوه‌ی تحلیلی ـ کتابخانه‌ای نگاشته شده است. |
| کلیدواژه ها |
| گردشگری، سفرنامه، ناصرخسرو، سمنان |
| وضعیت: پذیرفته شده |