از گذر گردشگری ایرانی تا گردشکده های چینی: ایده ای نوین برای عمق بخشیدن به تبادلات فرهنگی میان شهرهای واقع در مسیر جاده ابریشم
کد مقاله : 1237-ITCS
نویسندگان
ناصر براتی1، ندا زرندیان *2، بابک داریوش3، سید علی بدری4
1دانشیار،گروه شهرسازی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران؛ عضو هیأت مدیره مؤسسه پژوهشی فرهنگ شهر، تهران، ایران
2استادیار، گروه جغرافیای انسانی و برنامه ریزی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3استادیار، موسسه پژوهشی فرهنگ شهر، تهران، ایران
4دانشیار، گروه جغرافیای انسانی و برنامه ریزی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده مقاله
در جهانی که غبار بی‌اعتمادی و نزاع‌های فرهنگی بر روابط میان ملت‌ها سنگینی می‌کند، بازگشت به ریشه‌های تعامل میان‌فرهنگی، ضرورتی انکارناپذیر است. جاده ابریشم، در گذرگاه‌های تاریخی‌اش، تنها مسیر دادوستد کالا نبود؛ بلکه پلی برای عبور اندیشه‌ها، آیین‌ها، هنرها و روایت‌های انسانی بود. این مسیر تاریخی، بستری برای آموختن، هم‌نشینی و شناخت متقابل تمدن‌ها فراهم می‌ساخت و خاطره‌ای زنده از تبادلات فرهنگی و همزیستی مسالمت‌آمیز در ذهن ملت‌ها برجای گذاشت.امروزه، با الهام از این میراث، می‌توان روایتی نو از دیپلماسی فرهنگی خلق کرد. این مقاله، ضمن مرور پیشینه تبادلات فرهنگی در جاده ابریشم و نقش آن در شکل‌دهی به حافظه مشترک ملت‌ها، به تجربه‌های معاصر چین در گسترش دیپلماسی فرهنگی از طریق فضاهایی چون «چاینا تون» می‌پردازد و از آن الگویی برای معرفی یک ایده ایرانی ارائه می‌کند: ایجاد «گردشکده‌های فرهنگی» در کشورهای مسیر جاده ابریشم، با هدف بازنمایی چهره‌ای معاصر، صلح‌طلب و فرهنگی از ایران. طراحی این فضاها با اقتباس از مفهوم فرازگرایی، به‌عنوان یکی از ویژگی‌های اصیل فرهنگ مادی و معنوی ایرانی، شکل خواهد گرفت؛ مفهومی که بر تعالی، صلح‌محوری، گفت‌وگو و زیبایی‌شناسی فرهنگی استوار است. استان سمنان، با توجه به جایگاه ممتاز خود در مسیر تاریخی جاده ابریشم و برخورداری از زیرساخت‌های فضایی و فرهنگی متنوع، به‌عنوان بستر مناسب اجرای پایلوت این طرح معرفی می‌شود.
کلیدواژه ها
جاده ابریشم، دیپلماسی فرهنگی، گذر گردشگری، گردشکده، فرازگرایی.
وضعیت: پذیرفته شده