تحلیل ساختاری– فضایی تحولات اقامتگاه‌های رسمی استان سمنان در چارچوب ژئوپلیتیک نوظهور گردشگری جاده ابریشم طی سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۱
کد مقاله : 1219-ITCS
نویسندگان
نسترن مرزبان پناه ماکلوانی *1، سعید کریمی2، جهانبخش بالیست1
1دانشکده محیط زیست. دانشگاه تهران
2دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
چکیده مقاله
در سال‌های اخیر، نقش زیرساخت‌های اقامتی در توسعه فضایی گردشگری و بازتعریف جایگاه مناطق پیرامونی در نظم نوظهور ژئوپلیتیک گردشگری، به‌ویژه در مسیر جاده ابریشم، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل ساختاری–فضایی تحولات اقامتگاه‌های رسمی استان سمنان طی سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۱ انجام شده و بر پایه داده‌های رسمی و تحلیل‌های سری زمانی شکل گرفته است. با بهره‌گیری از رویکرد آماری–تحلیلی و ابزارهای تصویری، روند رشد کمی و دگرگونی ترکیب اقامتگاه‌ها در این استان بررسی شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که تعداد اقامتگاه‌های رسمی از ۵۵ مورد در سال ۱۳۹۵ به ۲۴۵ مورد در سال ۱۴۰۱ افزایش یافته و ساختار اقامتگاه‌ها به‌سمت تنوع، کیفیت و تعادل پیش رفته است. سهم اقامتگاه‌های با درجه بالاتر افزایش یافته و الگوی جدیدی از توسعه مسیرمحور شکل گرفته است. تحلیل‌ها حاکی از آن است که این تحولات، در پیوند با سیاست‌های ملی و منطقه‌ای، می‌تواند زمینه‌ساز ارتقای جایگاه استان سمنان در شبکه گردشگری بین‌المللی باشد. پژوهش حاضر، با ترکیب تحلیل ساختاری و مفاهیم ژئوپلیتیک گردشگری، نگاهی نو به زیرساخت اقامت به‌عنوان ابزاری در بازآفرینی فضایی و فرهنگی ارائه می‌دهد.
کلیدواژه ها
اقامتگاه رسمی، ساختار فضایی، جاده ابریشم، استان سمنان، ژئوپلیتیک گردشگری
وضعیت: پذیرفته شده