گردشگری احیاکننده: احیا جاده ابریشم و توسعه گردشگری در ایران
کد مقاله : 1175-ITCS
نویسندگان
حمدالله سجاسی قیداری *1، زهرا سلیمانی2
1هیات علمی
2دانشجو
چکیده مقاله
جاده ابریشم تا قبل از اکتشافات جغرافیایی در سده های طولانی و شناخت راه ها و مسیرهای نو، اصلی ترین حوزه‌ی معیشت تمدن بشری در اعصار مختلف را شامل بوده و از این منظر می‌توان آن را یکی از شاخص ترین نمادها و نمودهای مدنی دنیای قدیم معرفی کرد. لذا در کنار دیدگاه‌های کلاسیک مرتبط با جاده ابریشم؛ نظریات و پاردایم‌های جدیدی از نقطه نظرهای متفاوت در کشورها مطرح می‌شود. آنچه در این چارچوب مهم است بحث توسعه گردشگری و فرصت‌هایی است که در ایران نسبت به این مزیت از بعد ملی و منطقه ای در مسیر جاده باستانی در حال احیا مطرح می‌شود. از همین‌رو با توجه به اهمیت استراتژیک جاده ابریشم و موقعیت ایران می‌توان گفت که احیا جاده ابریشم تاثیر بسزایی در رونق و توسعه گردشگری ایران دارد. به همین دلیل از آنجایی که گردشگری احیاکننده با ایجاد شرایطی که به بازسازی سیستم‌ها کمک کرده و از خودزایی مداوم آن‌ها پشتیبانی می‌کند، تأثیرات و نتایج مثبتی بر اکوسیستم‌ها به جای می‌گذارد، می‌تواند بهترین رویکرد به منظور احیاء ظرفیت‌ها و قابلیت‌های گردشگری جاده ابریشم باشد. به این ترتیب می‌توان گفت احیای جاده ابریشم با استفاده از رویکرد گردشگری احیاکننده، روشی نوآورانه برای بازگرداندن حیات و ارزش‌های تاریخی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی این مسیر تاریخی با مشارکت جوامع محلی است.
کلیدواژه ها
گردشگری احیاکننده، جاده ابریشم، توسعه گردشگری، ایران
وضعیت: پذیرفته شده